Afgekeurd!!!!

Tijdens de avondvergadering in Akkerhaugen heeft de jury de behaalde punten van Harry geëvalueerd. De meningen waren verdeeld (Harry sputterde namelijk hevig tegen). Wat was er aan de hand? Harry maakte een heuse 360. Prachtig op snelheid uitgevoerd. Grote klasse. Maar.....! Een klein stukje rechtdoor en meteen nog een echte 360 d'r achteraan, maar helaas de verkeerde kant op. Teruggedraaid dus. Resultaat: Geen 720, maar nul. We moeten streng zijn.
Morgen herkansing.

Na een heerlijk wandelend buffet hebben we de avond met de nodige drankjes afgemaakt.
De volgende ochtend daarom niet al te vroeg aan het ontbijt, waar Harry even demonstreerde hoe ja een gekookt eitje uit de schaal kan blazen. Tip: Doe dit niet met een zachtgekookt ei. Weet Harry nu ook. We hebben het wel redelijk opgeruimd.

Dan op pad. Eerst in noordwestelijke richting. De zon scheen helder... en gaf nog licht ook. Een prachtige dag om te rijden. Elke kilometer werd de besneeuwde omgeving mooier. Tot we uiteindelijk ook weer dat witte spul onder wielen kregen. Slingerend door de bergen. Een ideale plek om aan het kampioenschap te werken, dacht Erik-Jan. En meteen een vette seventwenty-nohander met gewaagde afsprong! Gijs hield het fair en besloot EJ te ontwijken. We moeten de beelden nog even terugkijken of dit voor uitzending geschikt is, maar de punten zijn gescoord. Hier krijgt Harry het moeilijk aan, dachten we nog. Maar niet lang.... Even later een threesixty fullhand en slechts een paar kilometer verderop nog een. Na een stukje highspeed opnames, besloot Gijs om de moeilijkheidsgraad te verhogen door een pirouetje te maken vlak voor de aanstormende vuurspuwer. Yip, Harry's derde uitvoering was een feit. Een echte 1080-er!!! En zonder iets te raken. Chapeau..
Waarschuwing voor NL: Do not try this at home. (Is erg link zonder sneeuw).

Nu zou je denken dat man op de matzwarte zuidduitser op z'n lourens zou gaan rusten. Maar nee hoor. De overwinning smaakt kennelijk naar meer. Gewoon nog 360 er achteraan en nu met betonbuts. Die munitiekistjes van het leger zijn ook niet meer wat ze geweest zijn. Die van Harry niet althans.

Met al dit gedraai waren we uiteindelijk op weg naar Geilo. Tot we het bord 'Vegen stengt' tegenkwamen. Gelukkig was er nog een ander weggetje over de berg. En hierbij stond geen bordje. Gas erop en over die berg heen. Een kilometertje of 45 kwamen we wel. Maar een laag sneeuw van 2 meter wegscheppen gaat ons zelfs te ver. Einde weg. Dan maar weer terug. Weer uitkijken voor skieërs. Want dit weggetje bleek eigenlijk gewoon een deel van de skipiste te zijn. Wat kunnen Noren op skies dom kijken trouwens. Of was het verbazing??

Uiteindelijk hebben we Geilo net niet gehaald en zitten we in een hut op camping Blefjell aan weg 364. Een stukje NW van Kongsvinger. Open haardje erbij. Is wel een zwaar leven hoor. Wel weer sleutelmomentje. Op de camping bonkte een stuk Gijs een slang van de versnellingsbak van ijs stuk. Morgenochtend eerst repareren. Gaat wel lukken.
Net nasi achter de kiezen en nu nog wat nattigheid. Proost, tot morgen.

@ Madeleine: Niet alles te letterlijk nemen hoor, maar niet verder vertellen. De anderen mogen dit niet weten.

@ Theo: Zorg maar voor yoghurt.

@ Ruud; Voor eeuwig de jouwe (Har)