Glijen door valleien
Door: Erik-Jan/Gijs/Antonio/Ruud/Harry/Wilma/Roger
27 Februari 2012 | Zweden, Sveg
Hede(n) naar Ytterhogdal.
Vanuit Hede vertrokken op 25 februari, wel met moeite, ons onderkomen was er uitstekend. Dit wel na wat onderhandelingen overigens. Eerst was er geen plaats, daarna was er plaats in de douche ruimtes en toiletten, wel uitgerust met sauna. Maar na veel 5555 en 66666 werd er toch een hut gevonden waar we met z'n allen in konden, een zeer ruim en gerieflijk onderkomen. Gelukkig maar want we waren wel toe aan een beetje rust na wederom een dag noeste arbeid op de Zweedse wegen.
De volgende ochtend waren we alweer vroeg wakker, waardoor we dus nog eens de plannen konden doornemen waar de reis ons verder zou brengen. Uiteindelijk werd besloten toch richting Sveg te gaan. Dit niet voordat we een soort van grote rendieren boerderij hebben bezocht waar volgens ingewijden die dag, zaterdag dus, het jaarlijks ritueel zou plaatsvinden van het merken van duizenden rendieren en het inenten van de dieren. Daarnaast worden dan ook de oudere of zieke dieren uit de groep genomen. Omdat we nog geen rendier op de weg waren tegen gekomen, leek ons dit wel een bezoekje waard. De weg ernaar toe was al een feest, geheel wit en voorzien van opvangwallen aan de zijkanten, altijd goed voor een leuke oefening. Helaas was iedereen uiterst geconcentreerd bezig.
Daar aangekomen was het het oude liedje weer eens, slechts één week te laat. Het ritueel had zich de week ervoor al afgespeeld. Wel waren de sporen er nog van te zien, niet voor de tere kinderzieltjes onder ons. Wij onverschrokken verder gereden over werkelijk fenomenale weggetjes, gewoon een echt genot totdat de wegen langzaam aan veranderden in ijsbanen. Werkelijk ijsbanen dan wel te verstaan, waar je op kunt schaatsen, die dingen.
Ondergetekende (houdt meer van hete spelletjes) is daar gewoon niet zo goed in.
Harry was dan ook de enige die die dag werkelijk weer alle kanten van de weg heeft gezien en geraakt. Gelukkig niets echt stukgegaan, maar soms was het toch wel heftig. Gelukkig zijn hiervan bijna geen opnames te zien, alhoewel bij één van de capriolen wel de jurygroet werd gedaan, op verzoek van Dennis, helaas geen jury te zien....
Toch schieten deze wegen ook weer niet echt op en uiterste concentratie is vereist, hetgeen resulteert in vermoeidheidsverschijnselen, en dan maak je maar weer eens een pirouetje. Van deze glimmende ijspistes maakte Gijs graag gebruik om de anders zo strak sturende Corda de stuipen op het lijf te jagen. Het blijkt dat dat ding ook behoorlijk uit kan breken op zo'n ondergrond. De grijns op zijn gezicht zit sinds Ot's meanmachine vastgebakken, maar bleek nu toch nog groter kunnen worden.
Tegen vijven aangekomen in Ytterhogdal, 45 km voor de eindbestemming. Daar eerst even een beetje benzine getankt en daar heeft de Roadcaptonio maar eens even contact gezocht met de camping in Sveg om een hutje te reserveren. Gelukkig maar, want alles bleek vol te zitten. Er was dit weekend, al vanaf donderdag, een grote skicompetitie bezig voor kinderen, alle hotels, pensions, campings en zelfs de scholen waren bezet voor mensen die hierheen waren gekomen met hun koters.
De campingbaas vertelde dan ook dat echt alles in de omgeving van Sveg bezet was, tja, dan maar een alternatief zoeken. Gelukkig was er in dit plaatsje nog een soort hotel met appartementen en die hadden twee 1 persoonskamers en één 2 persoonskamer nog over, ach, daar kon nog wel een matras bij. Zo dus overnacht in Ytterhogdal.
Na een heerlijke maaltijd te hebben genoten en na een paar versnapperingen naar bed gegaan.
26 januari, Sveg, here we come! (Sorry Ruud, Camera's niet gelijk gezet.)
Harry staat om zeven uur al naast z'n bed, opgewonden als een kleine jongen om wat er gaat gebeuren...Helaas zijn de andere heren wat rustiger, tegen half negen komt er eens iemand om de hoek kijken.
Nadat het ontbijt is genuttigd en alles en iedereen eindelijk klaar is, worden de motoren opgestart en gaan het richting Sveg, nog maar 45 km over de E-45, lekker schoon en droog, dus het gas kan erop!
Tegen half elf in Sveg, waar de wegen scheiden, twee mensen van de groep hadden reeds besloten om niet op de snöskooters te kruipen ivm wat lichamelijke ongemakken, ja, ja, ook de leden van Alzheimer hebben ook wel eens andere kwalen.
Antonio, Ben en Harry gingen wel!!
Allereerst was natuurlijk de avond daarvoor al naar de verhuur gebeld om de skooters te reserveren. Dit gaf echter ook wat problemen want de mannen waren allemaal op pad met groepen mensen, waarbij dan een overnachting is inbegrepen en ze dus pas zondagmiddag terug zouden zijn. Gelukkig hebben we toch wel wat goodwill gekweekt bij de oude Henry. Het resultaat hiervan was dat we de code kregen van het slot en zelf maar drie skooters uit de schuur moesten halen, helemaal geweldig toch????
Om elf uur hadden we de motoren omgeruild voor de vertrouwde Polarissen 600 power engines. Skooters eruit, motoren erin.
Op pad, eindelijk! Eeerst een stukje door de bossen en dan het eerste stukje meer over, even uitproberen hoe het ook alweer ging. Overigens moeten we nog even checken welke nummers we verleden jaar hadden. Ik ben ervan overtuigd dat Antonio de skooter had die Roger verleden jaar heeft gehad.
Goed, het tweede meer, daar heb je even de kans om het gas echt open te scheuren, uiteraard nieuw record gevestigd met deze machines, zowel Antonio als Harry 157 km/u op de teller!
Daarna het bochten werk, door de bossen, steile hellingen, diepe dalen, alles weer helemaal grandioos. Wel was te merken dat het parcours iets makkelijker was dan verleden jaar, een stuk minder sneeuw en schitterend weer. Uiteraard was Harry weer de eerste om het toch voor elkaar te krijgen zijn machine in de sneeuw vast te zetten. Even een bochtje naar rechts gemist, dus gekozen voor rechtdoor, maar daar was ineens een boom aan het oversteken, met moeite deze weten te ontwijken, maar waardoor de snelheid er wel uit ging, jammer dan!! In ieder geval krijg je het daar wel warm van!
Antonio en Ben helpen, bij hun liep het zweet er werkelijk van af, hoe bedoel je koud bij min tien???
Goed weer verder. Antonio met de camera aan het werk, en hoewel hij beslist zeer kundig is, is het nog steeds geen vrouw (maar goed ook...), dus twee dingen tegelijk is wat lastig, alhoewel hij het er uiteindelijk goed van heeft afgebracht.
Later nog een leuk stuntfilmpje gemaakt van Harry ( alle hoofdpersonen voeren de stunts zelf uit..) die een leuk sprongetje maakt, helemaal goed uitgevoerd, zeker een negen van de jury, helaas gaat de filmcamera nog even verder mee en laat hij zien dat Harry even verder afscheid neemt van zijn sneeuwscooter (voor even). Uiteraard ook hierbij met jury groet!!!
Verder geweldig genoten van een 170 km rit, waarbij de deja vu momenten de revue ook nog hebben bijgedragen aan een leuke dag!
Tegen zessen hebben alle reisgenoten zich weer vereenigd en de ervaringen van vandaag uitgewisseld. EJ en Gijs hebben zich vermaakt met een rustige oude mannen dag. Een wandelingetje gemaakt, het was werkelijk een schitterende dag, wat boodschappen gedaan, genoten van de sauna. Toen Antonio, Ben en Harry de hut binnen kwamen, werden zij verwelkomd door de heerlijke geuren van een geheim recept van Gijs. Geen idee wat het was, maar het smaakte heerlijk!
Toen kwam het klapstuk! EJ heeft de verdere maaltijd verzorgt, een heerlijk spaghetti met ondefinieerbare saus en dito vlees. Ik heb genoten en ook de anderen waren vol lof. Dus Gijs:Je hebt een concurrent!!!!
Inmiddels is het alweer bijna bedtijd, het bier is bevroren!!! Dus zullen we toch van die 5% club af moeten, de Jagermeister en de whiskey doen het nog wel... Maar hoe lang nog? We werken d'r aan....
Vanuit Hede vertrokken op 25 februari, wel met moeite, ons onderkomen was er uitstekend. Dit wel na wat onderhandelingen overigens. Eerst was er geen plaats, daarna was er plaats in de douche ruimtes en toiletten, wel uitgerust met sauna. Maar na veel 5555 en 66666 werd er toch een hut gevonden waar we met z'n allen in konden, een zeer ruim en gerieflijk onderkomen. Gelukkig maar want we waren wel toe aan een beetje rust na wederom een dag noeste arbeid op de Zweedse wegen.
De volgende ochtend waren we alweer vroeg wakker, waardoor we dus nog eens de plannen konden doornemen waar de reis ons verder zou brengen. Uiteindelijk werd besloten toch richting Sveg te gaan. Dit niet voordat we een soort van grote rendieren boerderij hebben bezocht waar volgens ingewijden die dag, zaterdag dus, het jaarlijks ritueel zou plaatsvinden van het merken van duizenden rendieren en het inenten van de dieren. Daarnaast worden dan ook de oudere of zieke dieren uit de groep genomen. Omdat we nog geen rendier op de weg waren tegen gekomen, leek ons dit wel een bezoekje waard. De weg ernaar toe was al een feest, geheel wit en voorzien van opvangwallen aan de zijkanten, altijd goed voor een leuke oefening. Helaas was iedereen uiterst geconcentreerd bezig.
Daar aangekomen was het het oude liedje weer eens, slechts één week te laat. Het ritueel had zich de week ervoor al afgespeeld. Wel waren de sporen er nog van te zien, niet voor de tere kinderzieltjes onder ons. Wij onverschrokken verder gereden over werkelijk fenomenale weggetjes, gewoon een echt genot totdat de wegen langzaam aan veranderden in ijsbanen. Werkelijk ijsbanen dan wel te verstaan, waar je op kunt schaatsen, die dingen.
Ondergetekende (houdt meer van hete spelletjes) is daar gewoon niet zo goed in.
Harry was dan ook de enige die die dag werkelijk weer alle kanten van de weg heeft gezien en geraakt. Gelukkig niets echt stukgegaan, maar soms was het toch wel heftig. Gelukkig zijn hiervan bijna geen opnames te zien, alhoewel bij één van de capriolen wel de jurygroet werd gedaan, op verzoek van Dennis, helaas geen jury te zien....
Toch schieten deze wegen ook weer niet echt op en uiterste concentratie is vereist, hetgeen resulteert in vermoeidheidsverschijnselen, en dan maak je maar weer eens een pirouetje. Van deze glimmende ijspistes maakte Gijs graag gebruik om de anders zo strak sturende Corda de stuipen op het lijf te jagen. Het blijkt dat dat ding ook behoorlijk uit kan breken op zo'n ondergrond. De grijns op zijn gezicht zit sinds Ot's meanmachine vastgebakken, maar bleek nu toch nog groter kunnen worden.
Tegen vijven aangekomen in Ytterhogdal, 45 km voor de eindbestemming. Daar eerst even een beetje benzine getankt en daar heeft de Roadcaptonio maar eens even contact gezocht met de camping in Sveg om een hutje te reserveren. Gelukkig maar, want alles bleek vol te zitten. Er was dit weekend, al vanaf donderdag, een grote skicompetitie bezig voor kinderen, alle hotels, pensions, campings en zelfs de scholen waren bezet voor mensen die hierheen waren gekomen met hun koters.
De campingbaas vertelde dan ook dat echt alles in de omgeving van Sveg bezet was, tja, dan maar een alternatief zoeken. Gelukkig was er in dit plaatsje nog een soort hotel met appartementen en die hadden twee 1 persoonskamers en één 2 persoonskamer nog over, ach, daar kon nog wel een matras bij. Zo dus overnacht in Ytterhogdal.
Na een heerlijke maaltijd te hebben genoten en na een paar versnapperingen naar bed gegaan.
26 januari, Sveg, here we come! (Sorry Ruud, Camera's niet gelijk gezet.)
Harry staat om zeven uur al naast z'n bed, opgewonden als een kleine jongen om wat er gaat gebeuren...Helaas zijn de andere heren wat rustiger, tegen half negen komt er eens iemand om de hoek kijken.
Nadat het ontbijt is genuttigd en alles en iedereen eindelijk klaar is, worden de motoren opgestart en gaan het richting Sveg, nog maar 45 km over de E-45, lekker schoon en droog, dus het gas kan erop!
Tegen half elf in Sveg, waar de wegen scheiden, twee mensen van de groep hadden reeds besloten om niet op de snöskooters te kruipen ivm wat lichamelijke ongemakken, ja, ja, ook de leden van Alzheimer hebben ook wel eens andere kwalen.
Antonio, Ben en Harry gingen wel!!
Allereerst was natuurlijk de avond daarvoor al naar de verhuur gebeld om de skooters te reserveren. Dit gaf echter ook wat problemen want de mannen waren allemaal op pad met groepen mensen, waarbij dan een overnachting is inbegrepen en ze dus pas zondagmiddag terug zouden zijn. Gelukkig hebben we toch wel wat goodwill gekweekt bij de oude Henry. Het resultaat hiervan was dat we de code kregen van het slot en zelf maar drie skooters uit de schuur moesten halen, helemaal geweldig toch????
Om elf uur hadden we de motoren omgeruild voor de vertrouwde Polarissen 600 power engines. Skooters eruit, motoren erin.
Op pad, eindelijk! Eeerst een stukje door de bossen en dan het eerste stukje meer over, even uitproberen hoe het ook alweer ging. Overigens moeten we nog even checken welke nummers we verleden jaar hadden. Ik ben ervan overtuigd dat Antonio de skooter had die Roger verleden jaar heeft gehad.
Goed, het tweede meer, daar heb je even de kans om het gas echt open te scheuren, uiteraard nieuw record gevestigd met deze machines, zowel Antonio als Harry 157 km/u op de teller!
Daarna het bochten werk, door de bossen, steile hellingen, diepe dalen, alles weer helemaal grandioos. Wel was te merken dat het parcours iets makkelijker was dan verleden jaar, een stuk minder sneeuw en schitterend weer. Uiteraard was Harry weer de eerste om het toch voor elkaar te krijgen zijn machine in de sneeuw vast te zetten. Even een bochtje naar rechts gemist, dus gekozen voor rechtdoor, maar daar was ineens een boom aan het oversteken, met moeite deze weten te ontwijken, maar waardoor de snelheid er wel uit ging, jammer dan!! In ieder geval krijg je het daar wel warm van!
Antonio en Ben helpen, bij hun liep het zweet er werkelijk van af, hoe bedoel je koud bij min tien???
Goed weer verder. Antonio met de camera aan het werk, en hoewel hij beslist zeer kundig is, is het nog steeds geen vrouw (maar goed ook...), dus twee dingen tegelijk is wat lastig, alhoewel hij het er uiteindelijk goed van heeft afgebracht.
Later nog een leuk stuntfilmpje gemaakt van Harry ( alle hoofdpersonen voeren de stunts zelf uit..) die een leuk sprongetje maakt, helemaal goed uitgevoerd, zeker een negen van de jury, helaas gaat de filmcamera nog even verder mee en laat hij zien dat Harry even verder afscheid neemt van zijn sneeuwscooter (voor even). Uiteraard ook hierbij met jury groet!!!
Verder geweldig genoten van een 170 km rit, waarbij de deja vu momenten de revue ook nog hebben bijgedragen aan een leuke dag!
Tegen zessen hebben alle reisgenoten zich weer vereenigd en de ervaringen van vandaag uitgewisseld. EJ en Gijs hebben zich vermaakt met een rustige oude mannen dag. Een wandelingetje gemaakt, het was werkelijk een schitterende dag, wat boodschappen gedaan, genoten van de sauna. Toen Antonio, Ben en Harry de hut binnen kwamen, werden zij verwelkomd door de heerlijke geuren van een geheim recept van Gijs. Geen idee wat het was, maar het smaakte heerlijk!
Toen kwam het klapstuk! EJ heeft de verdere maaltijd verzorgt, een heerlijk spaghetti met ondefinieerbare saus en dito vlees. Ik heb genoten en ook de anderen waren vol lof. Dus Gijs:Je hebt een concurrent!!!!
Inmiddels is het alweer bijna bedtijd, het bier is bevroren!!! Dus zullen we toch van die 5% club af moeten, de Jagermeister en de whiskey doen het nog wel... Maar hoe lang nog? We werken d'r aan....
-
27 Februari 2012 - 02:03
Mr-president:
Nu ben wel jaloers, want zo,n scootertje lijkt mij ook wel wat. geweldige foto,s en video,s. Geniet ervan. gr Suree & Cor -
27 Februari 2012 - 05:43
Verbanddoos:
Harry je stond natuurlijk als een van de favorieten, komop mannen blijf aan de jury denken!! Machtig mooie reis! -
27 Februari 2012 - 07:25
Kluk:
kan mr. president alleen maar gelijk geven...mij vinden scooters ook van de coole.....en mij ontdekken Gijsman drinken vuurwater van roode broeders....zelfs met koortsoogjes mij zien broeder op fles staan...UGH...Geweldig mooi MANNEN !Kluk zijn nog steeds Trots op de SnowWarriors....:) -
27 Februari 2012 - 09:49
Der Rudi:
Met een bijna net zo grote glimlach als Gijs lees ik de verhalen..alsof ik er zelf bij was!
Ik geniet net zo als jullie!
Mooi wark manne!!
owja, niet vergeten dat er donderdag een bootje op jullie wacht ;-)
-
27 Februari 2012 - 10:01
Theo:
mannuhhhhhhhh zend mij geef verhalen meer ik kan er niet meer tegen.
het ziet er weer veel te leuk uit en dat is het natuurlijk ook. hi hi.
ik geloof dat er volgend jaar nog iemand mee gaat in plaats van naar Thailand (toch mr.press?)
maar dan moet er wel een orange scooter zijn natuulijk.
have fun.
-
27 Februari 2012 - 10:15
Der Rudi:
Heb net pas de filmpjes gekeken!
Whhhooooowww, vooral die afsprong van Harry aan het end,
DOUZE points!!!
Geweldig, ik heb nu een grijns op m'n bek die niet meer voor het scherm past :-))) -
27 Februari 2012 - 11:24
Allan:
Een waar genot om jullie reisverslagen te lezen. Wintersport op een andere manier. Veel plezier daar in het noorden. -
27 Februari 2012 - 15:08
Tiny:
Wat weer een super leuk reisverslaqg, je kan zo enorm meeleven met jullie en ook wel jaloers zijn om zo heerlijk in de sneeuw te genieten. Fijne reis nog.
Groetjes -
27 Februari 2012 - 15:44
Madeleine:
Wat een mooi verhaal weer! Zit ook met een brede glimlach alles te lezen.
De 'remdieren' vond ik ook wel een leuke (onbedoelde?) woordspeling :-)
Antonio het filmen gaat je wel goed af maar pas je wel op voor de paaltjes?
Ik zie ook dat de Indiaan niet bevroren was, skol! -
27 Februari 2012 - 17:03
Maaike:
Madeleine en ik hebben de fles Indiaan niet leeg..... te druk met kletsen :))))) Maar zo te lezen hebben jullie net zoveel lol als wij hebben gehad!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
