Snowscooteren, weer verdwaald!

Wilma blijft vandaag in het hutje en gaat zich daar vermaken. Ze heeft de verhalen van de mannen aangehoord over wat zij met de snowscooter van plan zijn en heeft haar plan getrokken. Wijze beslissing blijkt later.
De mannen zijn eerste op zoek gegaan naar snowscooterkaarten; niet te vinden of uitverkocht. Vervolgens hebben ze zich rond elfen gemeld bij de snowscooter verhuur en aldaar de drie monsters in ontvangst genomen. Na een korte uitleg op pad. Roger zei nog tegen Anders (van de scooter-verhuur) dat we dit keer wel voor donker terug wilden zijn.
aangezien het afgelopen week erg warm was geweest rondom Sveg was er een hoop sneeuw weg en na het aanvriezen erg verijst. Zeker de eerste 20 km waren erg slecht.
De meren hadden ook veel vastgevroren oude sporen waar we erg last van hadden. Maar nadat we even de topsnelheid hebben uitgetest van de scooters (Tom heeft gewonnen; 141 km/h, Roger 2e met 137 km/h en Ruud hekkesluiter met 115 km/h, want hij heeft geen arbeidsongeschiktheidsverzekering) zijn we verder gegaan. Op zoek naar een koffieadres zijn we richting noordoosten gegaan.
Daar bleek dus geen koffieadres te zijn en ook geen pomnpstation. Op een gegeven moment waren zelfs paden-met-de-rode-kruizen kwijt. We zijn heftig aan het zoeken en vragen geweest en uiteindelijk hebben we bij een huis aangebeld en een alleraardigst vrouwtje vertelde dat we over de berg naar Rätan moesten. Maar aangezien de tanken van de snowscooters bijna leeg waren zou het nog spannend worden.
Die van Roger was het zuinigst, want die heeft het pomstation zonder afslaande motor gered, in tegenstelling tot Tom en Ruud die het pompstation op damp en met stotterende motor hebben gered.
Dan de terugweg. een verhaal apart. Vanaf het pompstation weer netjes het pad-met-de-rode-kruizen gevolgd. Want anders zouden we de weg kwijt raken.....
Maar... uiteindelijk bleek dat we de zelfde weg volgden als eerder. Dan maar een stukje over de weg en een ander spoor volgen. Dat werd letterlijk een ander spoor, want op een zeker moment reden we over een spoorbaan. Dat reed trouwens perfekt, de ski's van de scooters vielen precies binnen de rails. Maar om nou zo bij perron 3 van Sveg te eindigen.... En we wisten ook de dienstregeling niet. Dus de scooters van het spoor af en daar viel Tom van het ballast omdatr het een beetje te steil was.
Vervolgens een oud snowscooter spoor gevolgd door het bos. Een hele aparte ervaring, het begon al aardig donker te worden en je rijdt door de ongerepte natuur, door beekjes, over dennebomen, heel apart. Maar nog steeds serieus verdwaald. Dat redden we dus ook helemaal op ons zelf. Daar hebben we onze Roadcaptonio helemaal niet voor nodig!
Maar uiteindelijk kruisten we weer een pad-met-de-rode-kruizen en aangezien we de ondergaande zon in het westen zagen wisten we ongeveer welke kant we op moesten. Langzamerhad zagen we steeds meer bekende dingen die overigens steeds slechter zichtbaar werden want het was inmiddels donker. Maar we hoefden nog maar 40 km.... Over de bekende ijzige meren de laatste kilometers met alle bulten, de scooters weer voltanken en de scoterverhuur niet kunnen vinden! de laatste kilometer over de weg en alle scooters om 20:30 uur ingeleverd zonder schade!
Het filmpje van onze avonturen is te zien via http://youtu.be/Nq-hQSNCMWE