Viel snø, beetje snö....

Viel snø, beetje snö....

Tijdens het lezen van de reacties viel ons een wel heel bijzondere en goede reactie op. Namelijk die van Wilma. Super. Eindelijk weer eens goed nieuws uit de ziekenboeg. En dan ook echt goed. Wil, we leven met je mee en gaan er een paar extra op drinken. Nu Ruud nog.

Vanochtend op tijd vertrokken bij Linda, Ot was uiteraard al naar z'n werk getogen, al was het alleen om Gijs jaloers te maken. Overigens loopt deze nog steeds met een grijns op z'n bek van oor tot oor, niet ervan af te krijgen.

Overigens is op tijd deze trip een vrij ruim begrip. Tot nu toe werd het steeds een uur of elf, vanochtend zelfs bijna half twaalf. De bikkels worden ook wat ouder....
Vol goede moed op pad, Ot had ons wat wegen aanbevolen die we normaal niet hadden gevonden. Vanaf Elverum richting Røros, eerst over de 25 en 3 naar de 215 en dan binnendoor naar de 217. Die binnendoor weggetjes, tja, die moet je dan net even weten. Wij hadden wel de mooiste, maar helaas met viel snoi en snö genoeg moesten we na een kilometer of zes de strijd staken. Het span van Antgonio met duwer Ben kwam er met moeite nog wel door, de Corda hoestte eens even en ging gewoon verder. Helaas zijn de spannen van EJ en Harry van een smallere wielbreedte voorzien, waardoor of het zijspanwiel of de motor door de rulle sneeuw moest met een stijgingspercentage van af en toe 12 procent. Dat werd deze spannen toch iets te gek. De elfstedentocht zou jaloers geweest zijn op het kluun gehalte. Dan weer EJ en Gijs die Harry verder voorruit moesten duwen, daarna Ben en Antonio, Waarna EJ verder aangeduwd moest worden. Dan maar de Corda ervoor gezet, maar ook dat werd geen succes. Doordat het midden gedeelte van de weg 15 centimeter vers sneeuw was, hapte het zijspan er steeds in waardoor het hele span onder een hoek van 45 graden naar boven werd getrokken. Dat werd zelfs de Corda te gek. Inmiddels waren alle andere hulpmiddelen ook al in de strijd geworpen, sneeuwkettingen, wegrijhulpen, alle bekende en onbekende vloeken. Helaas het resultaat heeft zelfs ons ertoe doen besluiten dit af te breken na zes kilometer, er moesten er nog 35 op deze manier worden afgelegd....
Daarna dus weer terug en toen de gematigder weg naar Äkreströmnen en gevolgd in het Engerdal. Maar deze weg heeft ons toch zeker voldoening gegeven, hier geen middengedeelte met sneeuw, alles gewoon stijf aangedrukte sneeuw dan wel ijs met af en toe een stukje asfalt. Ook zo leuk als je in een bocht zit te driften en dan ineens twee meter grip hebt en dan weer ijs, zo leuk....
Vandaag geen fratsen met pirouetjes en andere dingen. Gewoon omdat we er nog niet uit zijn wie er nu synchroon de 720-er met overstap en jury groet gaat uitvoeren. De wat minder ervarenen in ons midden willen graag een voorbeeld zien, terwijl de twee oude rotten aangeven dat dit een zeer geschikte oefening zou zijn om ervaring op te doen. De enige die zich hier weinig tot niets van aantrekt, is onze Ben-de-lijder. Helaas is het niet op de gevoelige plaat vastgelegd, maar volgens ingewijden heeft hij vandaag zeker drie 360-ers no-handed in de bak uitgevoerd. En dit alleen maar om zijn medereisgenoten eens op de film en/of foto te zetten. Bendelijder, wij waarderen je hoge mate van inzet en je onverschrokken doorzettingsvermogen! En dat alles voor een tuinman, die vindt je tegenwoordig niet meer!
Inmiddels zijn we aangekomen op een zeer goede camping met een mooie en van alle gemakken voorziene 6 persoonshut. Eenmaal binnen heeft Gijs het voortouw genomen om de kachel aan te steken. Na een kwartiertje geknoei heeft een pyromaantje laten zien hoe je dat doet middels aansteker en een spuitbus WD 40, binnen enkele seconden een gezellig brandend vuurtje....heeft iets met schoenmakers te maken.
Daarna van een uitstekend drie gangen menu genoten, voorgerecht, hoofdgerecht en dessert. Koffie toe, helemaal geweldig!!! Mijn complimenten aan de chef de cuisine in ons midden, Gijs, ik doe je nooit meer weg!
Daarna gezellig wat na gebabbeld met een kartonnetje melk erbij en voor de heftigen onder ons een glaasje cola.
Inmiddels is het alweer bedtijd geworden. Maar eens kijken of we hier morgen nog weg komen, de planning is goed, voor negen uur on the road, maar het zou wel eens kunnen zijn dat de sneeuwval wat eten in het roet gooit. Het sneeuwt alweer een aardig beetje, we zullen zien!

De volgende dag (vrijdag 24 feb).

Scheuros naar Røros.
Het is een toptijd geworden! Net over tienen on the road. The icy roads to Röros. Een kleine 100 km verder en redelijk druk op de weg, zeker voor Noorse begrippen. Bleek dus in Röros een of andere markt te zijn. Wij dachten een beetje aan een rommelmarkt, altijd interessant! Na een half uurtje rondtoeren door de stad had de Roadcapitanio eindelijk een parkeerplekje gevonden waar we niet voor hoefden te betalen. Ook de Noren weten inmiddels dat parkeren booming business is.
Wij de markt op, hier heb ik iets geleerd over mijn mede reisgenoten. Ik geloof niet dat er eentje ervan houdt om lekker op de zaterdag de markt over te gaan of heerlijk met vrouwlief door de stad te lopen om boodschappen te doen. Ik zag de gezichten toen we een straat inliepen waar je over de hoofden kon lopen. We waren snel weer klaar....
Dames, zeg 't maar!
Nog wel een hoogtepunt meegemaakt op de markt, één of andere, niet geheel onaardig, uitziende dame zat in haar knuffelperiode en wilde ons allemaal even knuffelen en ach, wie zijn wij nu uireindelijk om zo'n wens niet in te willigen? Weer eens wat anders, een knuffelmoment in plaats van een sleutelmoment. Niet dat we die niet hebben gehad, eerst een knipperend licht van de K100 (Harry). Die bleef maar rechts af aangeven. Bleek uiteindelijkwat vocht in het contactje te zitten. Daarnaast natuurlijkde boordcomputer van EJ die aangaf dat ie aan een beurt toe was, ja, dan moet je wel. Uiteindelijk was het een kleine service beurt, een soort van tyraperatie.
Vanaf Röros verder getogen richting Zweden, Vemdalen en Sveg, de wegen zagen er wit en zwart uit. Wel bleek het zwart als een spiegel zo glad, hetgeen Harry deed besluiten de snelheid van tegen de 100 km/u iets af te zwakken, zeker na een klein schuivertje waarbij de gehele breedte van de weg nodig was om alles weer in het gareel te krijgen. Gelukkig op dat moment geen tegenliggers. Onderweg in Fünasdalen, tijdens een stop, werden we als zo vaak aangesproken. De vraag was nu of we niet verdwaald waren. De zweedse dame in kwestie meende namelijk dat je voor vakantietrips richting de warmte rijdt. Mensen zijn blijkbaar toch niet allemaal hetzelfde.
We zijn nu in Hede aangekomen, alwaar na enige moeite het toch is gelukt om een hutje op een camping te scoren. Prima plekje voor zes of zeven personen.
De motoren staan netjes geparkeerd, lekker schots en scheef door elkaar, en de keukenprins is weer hevig tekeer aan het gaan. Straks nog een paar borrels en dan weer snurken.