Rossen door de bossen

Rossen door de bossen met die oude crossers. Dit na een avond, waar de helft zich niets meer van herinnert. Ot had de verbouwing van de bovenetage net klaar en wij hebben als eersten daar geslapen. Tijdens het naar bed gaan werden al deze inspanningen bijna in één klap ongedaan gemaakt. Ook hierover zijn de herinneringen overigens minimaal. Bij daglicht bleek, dat we alles toch nog wel heel hadden gehouden.

Van het uiteindelijke plan om richting Zweden te gaan om de sneeuw te blijven volgen kwam dus niets terecht. Plan B kwam van stal. We zouden de nieuwe bosmachine van Ot gaan bekijken.
Na een langzame start hebben we ons toch zelf weer bij elkaar geraapt, voor wat een soort van Noorse MA-run zou lijken. Linda was de enige patiënte en dus ging Gijs op zijn knietjes voor haar om haar veters vast te knopen en hielp haar in d'r jas te hijsen. Linda werd daarna in de Corda geïnstalleerd. Gijs was wel verteld hoe we naar de plaats in het bos moesten rijden om de stammenraper van Ot te bekijken, maar dat lukte niet helemaal. Hoezo meegaan met de Alzheimers. Het werd dus een flinke omweg. We komen in ieder geval wel aan de kilometers. Uiteindelijk zijn we er dan toch terecht gekomen over flink besneeuwde onverharde boswegen. De gang zat er goed in. Alsof het ineens helemaal niet spannend meer is als er geen asfalt onder ligt.
Daar doken opeens een paar stapels stammen op, langs de weg. Hier zou het dus moeten zijn. Er liepen een paar gigantische rijsporen vanuit het bos. Ot werd gebeld en hij vertelde dat we hem zo wel zouden aan horen komen.

Nou dat bleef niet alleen bij het horen, want als je hem hoort dan zie je hem ook. Wat een mega-machine. Ot nodigde ons uit om dat ding eens te proberen. EJ en Gijs klimmen als eerste bij Ot aan boord en krijgen te zien hoe handig Ot is met dit monster. Het werkt met computers en joy-sticks. vervolgens mag EJ ff met de sticks in de bak roeren en dat ging niet eens slecht. Daarna mocht Gijs ook ff met het machien spelen en die heeft zoals zichtbaar werd meer met dergelijk groot materieel gestoeid. Na een ritje en wat hout verplaatsen werd de machine het bos weer ingestuurd het pad op. Ot zei al vlot dat we maar weer terug gingen, want dit pad is 2 kilometer lang. Vervolgens heeft offroad Captonio ook nog ff laten zien dat hij wel met dit giga apparaat uit de voeten kon. De terugweg via de slinger sneeuwpaden door de bossen ging weer op tempo. Geen 360's deze keer. Die bewaarde EJ voor Elverum, waar hij er nog eentje uitprobeerde op de toegangsweg naar O & L. En inderdaad weer geen jurygroet. Die bewaren we als joker. We wijn wel ernstig in overleg om de moeilijkheidsfactor te verhogen. Een dubbele 360-nohander met twee spannen synchroon uitgevoerd. De choreografie voor deze oefening is nog niet af. Ook is nog niet helemaal duidelijk wie het uit moet gaan voeren.

Dus Ot neemt morgen vrij en wij gaan dus aan 't werk,... hi hi niedus. Na deze super ervaring werd onze gehandicapte weer in de bak gestopt om nog wat boodschappen te gaan doen voor het avond eten. Kaasfondue met gehaktballetjes, brood, knoflook, bleekselderij en legale paddo's. Inmiddels zijn wij weer aan het spoelen, terwijl buiten weer verse sneeuw wordt aangevoerd. Morgen gaan we weer eens verder richting Røros.