Rotzooi op de weg

Hoewel we inmiddels besloten hebben om toch maar motor te blijven rijden, hebben we wel een fotootje om te bewijzen dat die BMW eigenlijk van een oud vrouwtje is geweest, die er nooit mee gereden heeft. (Zie foto, zoek de 10 verschillen)
Donderdagmorgen hebben we met weemoed afscheid genomen van Sveg. Alle bikes startten vlot, alleen wegrijden was er voor Erik-Jan niet bij. Hij had hem wel uitgegraven, maar dat wist zijn voorrem nog niet. Die zat helemaal vastgevroren. Misschien moet je een motor met warme remmen niet volgas een sneeuwberg inrijden? Nadat de rem beetje-bij-beetje gangbaar was gemaakt gingen we met volle kracht vooruit richting Sunne. Maar na 3 km ging de vaart er alweer uit. Wouter reed op 1 pit. De linkerbougiekabel trok het niet meer. Dus even in het meegevoerde magazijn duiken, vervangen en weer op pad.
We waren al vroeg in Sunne, waar we weer een stuga (cabin) opgezocht hebben. Zonder eigen douche en toilet deze keer. We moesten zeker 15 meter lopen voor deze geneugten. Is wel afzien hoor zo'n trip, maar ja je moet er wat voor over hebben.
Vrijdag
Wat wij in onze verwarmde hut even gemist hadden was de buitentemperatuur van onder de -20 C. Onze fietsen was dit echter niet helemaal ontgaan. Ze hadden alle drie wat moeite om op gang te komen. De twee bayerische Freunde van Antonio en Ruud vroegen zelfs wat extra aandacht, voordat ze bereid waren om ons weer voort te stuwen. Maar slechts 10 minuten later dan gepland waren we weer op route. Maar wat schetste onze grote verbazing, er lag allemaal zwarte rotzooi op de weg. Wat het precies is, weten wij niet, maar het ziet er smerig uit en is hartstikke stroef. Te voet moet je zelfs uitkijken dat je niet struikelt. Gelukkig is de omgeving naast de wegen nog mooi wit, zoals het hoort. Na een mooie detour via Orust en Tjörn (sommige Alzheimers zijn hier al eerder geweest, maar weten dit mogelijk niet meer) waren we al heel vroeg in Göteborg. Na het inchecken zijn we volledig het schip ingegaan. Onze kapitein Christian Anderssen gaat ons veilig naar Kiel brengen. We zitten nu in de bar van de Zweedse MA-run te water en we worden bediend door de zoon van een bekende Duitser van Oostenrijkse komaf, maar dan zonder snorretje. Vrijdag´s gaat dus heel alcoholminnend Zweden op en neer naar Kiel om inkopen te doen. Met deze bezetting vallen wij zelfs niet meer op.
Morgen rijden via de deutsche Autobahn naar G'mond. Wie de motor van Ruud moet rijden na de alcoholcontrole weten we nog niet, maar dat lossen we ook wel op.

Apropos G'mond. Wij gaan naar de Motorschuur waar Gijs en Madeleine en nog een paar anderen ons gaan verwelkomen. We hadden aanvankelijk een oproep gedaan voor de Postprimusparty, maar helaas kan die dit jaar slechts op zeer kleine schaal plaatsvinden, in verband met de verbouwing die op dit moment in Drenthe plaatsvindt. Er is geen mogelijkheid tot overnachten en de barruimte ligt helemaal vol met bouwmaterialen. Hierdoor kan slechts een klein aantal Alzheimers meefeesten. Alle anderen moeten hun feestdrang even bedwingen tot de seizoensopening, maar kunnen dan ook meteen genieten van alle prachtige verbouwingen waar momenteel hard aan gewerkt wordt.

Ik moet nu gaan stoppen om Ben te redden van een paar dronken blonde Zweedse scho...., nou ja ehh...dame...ehh...vrouwen. Ben: "Gewèèèlduggg..... As je dronken ben, smaken zelfs rauwe bonen zoet. What we do with the drunken sailor, what we do, what we do.."
Nu moet ik dus echt stoppen. Tot morgen!!

Nog een filmpje voor Cor: http://www.youtube.com/watch?v=wgBPP6RK8EM