Koppainweg toch verslagen !!!!!!
Door: Erik-Jan/Gijs/Antonio/Ruud/Harry/Wilma/Roger
29 Februari 2012 | Noorwegen, Elverum
Het is maandag. Langzamerhand begint het besef te komen dat de terugreis nabij is.
Een echt doel hebben we niet voor ogen deze dag, behalve het zoeken en berijden van de beminde sneeuwwegen.
Nou, dat is de Roadcaptonio wel toevertrouwd. Vanuit Sveg richting Särna. We hadden een tip gekregen van een buschauffeur bij Röros dat daar een leuke
striptease tent zou zijn. Dat blijkt voor zo'n klein stadje/dorp toch een behoorlijke impact te hebben. Helaas op maandagochtend gesloten, snap er niets van....
Daarop verder gereden op kleine weggetjes en geweldig genoten van de omgeving. De opdracht was wie het eerste een eland of rendieren zou zien. Antonio had natuurlijk de beste papieren daar hij voorop rijdt en daarbij ook nog een verkenner in de bak heeft. Maar ook de tweede rijder, Harry, keek z'n ogen uit. Dat moet je dus niet doen als er iemand voor je rijdt en denkt, jawel, denkt, een eland te hebben gezien en daarop alle ankers uitgooit (althans volgens Harry's beleving). Dat heeft enige paniekreacties als gevolg! Maar ook degene die daar dan weer achter zit had het niet makkelijk om de zaak tijdig tot stilstand te brengen of de voorgaande spannen te ontwijken. En als dan blijkt dat de eerst gespotte Eland wel heel erg stil staat, is hier opzet in het spel?
We hebben ook nog getracht de BH van Elgå terug te bezorgen die, saillant detail, EJ zomaar ergens had gevonden. Helaas mevrouw Elgå niet kunnen vinden in het gelijknamige dorp, dus is de BH maar weer verder getransporteerd.
Zo hebben we de hele dag een beetje rondgetourd en zijn uiteindelijk weer in ons oude woonhuis terecht gekomen in Engerdal. Daar kregen we dezelfde hut toegewezen als een paar dagen tevoren. Dat moest ook wel, omdat we daar nog ijs in de diepvries hadden laten staan. Gelukkig stond dat er nog en is het
verder opgepeuzeld, waarna het bakje goed van pas kwam om de overgebleven erwtensoep in te bewaren. Uit Harry's drankbak (de nieuwe naam voor het span) kwam de volgende vloeibare versnapering te voorschijn: Juttertje. Erg lekker volgens Harry (en daar heeft hij natuurlijk gelijk in). De hele fles werd in recortempo weggewerkt. Dit had wel zijn uitwerking. Speeches en snoekduiken op jacht naar de Jutter waren het gevolg. Voor Harry werd het wel een kort alzheimeravondje. Zijn geheugen van die avond is helemaal leeg.
In feite een heerlijke dag gehad, met wederom schitterend weer en mooie wegen. Gelukkig met temperaturen die nog net omstreeks het nulpunt waren. De weersvoorruitzichten zijn niet goed, in het zuiden temperaturen die in het voorjaar niet zouden misstaan, tot wel 10 graden boven nul in de omgeving van Oslo. Daar zijn we niet voor gekomen!!
De route zal ons de volgende dag terug voeren naar Ot en Linda. Wat wij niet wisten, is dat de Roadcapitonio snode plannen had. Hij heeft in het geniep de route zodanig uitgestippeld, dat we de Koppijn weg weer zouden ontmoeten. Juist, de weg die ons op de heenweg nog zodanige problemen had gegeven dat we op moesten geven en op onze schreden terug moesten keren.
Op dinsdagmorgen wederom allemaal vrolijk en uitgerust op pad, na een geweldig ontbijt bestaande uit de welbekende eieren, heerlijke snert en vissticks met Hollandaise saus. Welke normale burger heeft nu zo'n ontbijt?
Weer verschrikkelijk leuke wegen en op een gegeven moment begon het sommigen toch wel wat bekend voor te komen. En jawel, daar stopte Antonio met een triomfantelijke smile op z'n gezicht. Je kent ze wel van Antonio, ontwapenend, maar wel dwingend!!! De noord-zuid variant van de Koppijn weg. Het kon natuurlijk niet zo zijn dat we verslagen zouden zijn door zo'n klein rot weggetje. Het stond 1-0, maar daar zou verandering in komen! Bij de aanvang van de route wat twijfel in de ogen te zien van EJ en Harry, die met hun spannen de meeste moeite hadden om het te kunnen besturen. Na wat spiegologisch gewauwel waren we toch overtuigd dat we dit niet op ons konden laten zitten.
Het is wel een warm weggetje geworden! Vooral voor degene die soms toch moesten assisteren om of dan wel EJ of Harry weer een zetje te geven in de goede richting. Uiteindelijk 25 km in anderhalf uur! Maar gewonnen!!!!!! Wat nu, een onverslaanbaar obstakel? Daarna nog even gekeken naar een nieuwe uitdaging.
Iedereen was er volledig van overtuigd dat we ook dat zouden overwinnen, maar gezien de tijdsdruk, daar toch van afgezien.
In een ware overwinningsroes verder gereden richting Trysil over wederom een schitterend klein weggetje met sneeuw. Uiteraard weer met de complimenten aan de Roadcapitonio (nu stop ik daarmee). De overwinning van de Koppijn weg smaakte zo goed, dat zelfs Harry niet van Antonio's staart was te rijden. Tot op een gegeven moment toen EJ uit het zicht was. Harry netjes gestopt om even te wachten. De voorzienigheid was met ons vandaag. Vlak daarna reed Antonio iets te enthousiast op een bocht en T-splitsing af. Ben had zich al ingegraven in de bak en verwachtte elk moment de grote klap. Hoe kon dit nu? Ben rijdt namelijk actief mee met de vertrouwde Garmin wegvoorzegger en zag al een vervaarlijk uitziende bocht aankomen en vroeg zich af wanneer Antonio daar nu eens op zou gaan anticiperen. Kun je je het voorstellen? Nog 250 meter, nog 150 meter (er gebeurt nog niets), nog 80 meter (Antonio stuurt onvervaard verder), nog vijftig meter.... ready for impact!!! Gelukkig dat Antonio over redelijk goede stuurmanskunsten beschikt, en hoe het ook geschiedde, wonderlijk genoeg werd niets geraakt en stond na deze actie de neus van de motor weer gewoon de goede kant op. ZOnder 360, dus weer geen punten. Kun je je dan ook voorstellen wat er gebeurd zou zijn als Harry daar vlak achter had gezeten, ach, laat maar..
Daar de plaatselijke rituele bankoverval uitgevoerd en de broodnodige boodschappen gedaan en naar Ot en Linda getogen, waar we wederom zeer hartelijk werden ontvangen. Na een heerlijk Köttshoarma-diner de avond op de inmiddels vertrouwde wijze afgemaakt. Morgen gaat EJ met Linda naar de dokter in Elverum voor een controlebezoek. Daarna gaan we op weg naar Drammen. Helaas weten we nu al dat de hoeveelheid sneeuw onder de wielen hard minder zal worden.
.....
Een echt doel hebben we niet voor ogen deze dag, behalve het zoeken en berijden van de beminde sneeuwwegen.
Nou, dat is de Roadcaptonio wel toevertrouwd. Vanuit Sveg richting Särna. We hadden een tip gekregen van een buschauffeur bij Röros dat daar een leuke
striptease tent zou zijn. Dat blijkt voor zo'n klein stadje/dorp toch een behoorlijke impact te hebben. Helaas op maandagochtend gesloten, snap er niets van....
Daarop verder gereden op kleine weggetjes en geweldig genoten van de omgeving. De opdracht was wie het eerste een eland of rendieren zou zien. Antonio had natuurlijk de beste papieren daar hij voorop rijdt en daarbij ook nog een verkenner in de bak heeft. Maar ook de tweede rijder, Harry, keek z'n ogen uit. Dat moet je dus niet doen als er iemand voor je rijdt en denkt, jawel, denkt, een eland te hebben gezien en daarop alle ankers uitgooit (althans volgens Harry's beleving). Dat heeft enige paniekreacties als gevolg! Maar ook degene die daar dan weer achter zit had het niet makkelijk om de zaak tijdig tot stilstand te brengen of de voorgaande spannen te ontwijken. En als dan blijkt dat de eerst gespotte Eland wel heel erg stil staat, is hier opzet in het spel?
We hebben ook nog getracht de BH van Elgå terug te bezorgen die, saillant detail, EJ zomaar ergens had gevonden. Helaas mevrouw Elgå niet kunnen vinden in het gelijknamige dorp, dus is de BH maar weer verder getransporteerd.
Zo hebben we de hele dag een beetje rondgetourd en zijn uiteindelijk weer in ons oude woonhuis terecht gekomen in Engerdal. Daar kregen we dezelfde hut toegewezen als een paar dagen tevoren. Dat moest ook wel, omdat we daar nog ijs in de diepvries hadden laten staan. Gelukkig stond dat er nog en is het
verder opgepeuzeld, waarna het bakje goed van pas kwam om de overgebleven erwtensoep in te bewaren. Uit Harry's drankbak (de nieuwe naam voor het span) kwam de volgende vloeibare versnapering te voorschijn: Juttertje. Erg lekker volgens Harry (en daar heeft hij natuurlijk gelijk in). De hele fles werd in recortempo weggewerkt. Dit had wel zijn uitwerking. Speeches en snoekduiken op jacht naar de Jutter waren het gevolg. Voor Harry werd het wel een kort alzheimeravondje. Zijn geheugen van die avond is helemaal leeg.
In feite een heerlijke dag gehad, met wederom schitterend weer en mooie wegen. Gelukkig met temperaturen die nog net omstreeks het nulpunt waren. De weersvoorruitzichten zijn niet goed, in het zuiden temperaturen die in het voorjaar niet zouden misstaan, tot wel 10 graden boven nul in de omgeving van Oslo. Daar zijn we niet voor gekomen!!
De route zal ons de volgende dag terug voeren naar Ot en Linda. Wat wij niet wisten, is dat de Roadcapitonio snode plannen had. Hij heeft in het geniep de route zodanig uitgestippeld, dat we de Koppijn weg weer zouden ontmoeten. Juist, de weg die ons op de heenweg nog zodanige problemen had gegeven dat we op moesten geven en op onze schreden terug moesten keren.
Op dinsdagmorgen wederom allemaal vrolijk en uitgerust op pad, na een geweldig ontbijt bestaande uit de welbekende eieren, heerlijke snert en vissticks met Hollandaise saus. Welke normale burger heeft nu zo'n ontbijt?
Weer verschrikkelijk leuke wegen en op een gegeven moment begon het sommigen toch wel wat bekend voor te komen. En jawel, daar stopte Antonio met een triomfantelijke smile op z'n gezicht. Je kent ze wel van Antonio, ontwapenend, maar wel dwingend!!! De noord-zuid variant van de Koppijn weg. Het kon natuurlijk niet zo zijn dat we verslagen zouden zijn door zo'n klein rot weggetje. Het stond 1-0, maar daar zou verandering in komen! Bij de aanvang van de route wat twijfel in de ogen te zien van EJ en Harry, die met hun spannen de meeste moeite hadden om het te kunnen besturen. Na wat spiegologisch gewauwel waren we toch overtuigd dat we dit niet op ons konden laten zitten.
Het is wel een warm weggetje geworden! Vooral voor degene die soms toch moesten assisteren om of dan wel EJ of Harry weer een zetje te geven in de goede richting. Uiteindelijk 25 km in anderhalf uur! Maar gewonnen!!!!!! Wat nu, een onverslaanbaar obstakel? Daarna nog even gekeken naar een nieuwe uitdaging.
Iedereen was er volledig van overtuigd dat we ook dat zouden overwinnen, maar gezien de tijdsdruk, daar toch van afgezien.
In een ware overwinningsroes verder gereden richting Trysil over wederom een schitterend klein weggetje met sneeuw. Uiteraard weer met de complimenten aan de Roadcapitonio (nu stop ik daarmee). De overwinning van de Koppijn weg smaakte zo goed, dat zelfs Harry niet van Antonio's staart was te rijden. Tot op een gegeven moment toen EJ uit het zicht was. Harry netjes gestopt om even te wachten. De voorzienigheid was met ons vandaag. Vlak daarna reed Antonio iets te enthousiast op een bocht en T-splitsing af. Ben had zich al ingegraven in de bak en verwachtte elk moment de grote klap. Hoe kon dit nu? Ben rijdt namelijk actief mee met de vertrouwde Garmin wegvoorzegger en zag al een vervaarlijk uitziende bocht aankomen en vroeg zich af wanneer Antonio daar nu eens op zou gaan anticiperen. Kun je je het voorstellen? Nog 250 meter, nog 150 meter (er gebeurt nog niets), nog 80 meter (Antonio stuurt onvervaard verder), nog vijftig meter.... ready for impact!!! Gelukkig dat Antonio over redelijk goede stuurmanskunsten beschikt, en hoe het ook geschiedde, wonderlijk genoeg werd niets geraakt en stond na deze actie de neus van de motor weer gewoon de goede kant op. ZOnder 360, dus weer geen punten. Kun je je dan ook voorstellen wat er gebeurd zou zijn als Harry daar vlak achter had gezeten, ach, laat maar..
Daar de plaatselijke rituele bankoverval uitgevoerd en de broodnodige boodschappen gedaan en naar Ot en Linda getogen, waar we wederom zeer hartelijk werden ontvangen. Na een heerlijk Köttshoarma-diner de avond op de inmiddels vertrouwde wijze afgemaakt. Morgen gaat EJ met Linda naar de dokter in Elverum voor een controlebezoek. Daarna gaan we op weg naar Drammen. Helaas weten we nu al dat de hoeveelheid sneeuw onder de wielen hard minder zal worden.
.....
-
29 Februari 2012 - 11:18
Der Rudi:
Mogge manne!!
ondanks alle glijkilometers toch nog tijd zat om een op waarheid berust verhaaltje te produceren ;-)
Ik geniet maximaal (en baal ook wel een beetje), ik geloof alleen dat mijn lever blij is dat ik niet mee ben ;-)
Glij on!! -
29 Februari 2012 - 11:20
Harry:
Ruud, dit kan helemaal niet, het verslag is nog niet eens verstuurd!!! -
29 Februari 2012 - 11:25
Der Rudi:
Whahahahaa, schiet dan eens op man, zie je nu waar dit gezuip toe lijd!
Telepatisch zeker, of zal het de ervaring zijn....?
Gisteravond was de kennis niet meer aanwezig om het online te zetten gok ik ;-) -
29 Februari 2012 - 12:09
Mr-president:
weer mooie foto,s !! af en toe heb ik ook een glimlach op mijn gezicht, omdat ik op de foto,s zie dat ik niet de enigste ben die ouder word ( dunner wordende dakbedekking,en brillen ) haha !!
Nou ouwe lullen doe voorzichtig met de broze botjes gr Suree & Cor -
29 Februari 2012 - 12:32
Veronique:
Langzaam aan dus weer op weg naar huis...jullie zeer vermakende reisverslagen zullen dan wel gemist worden. Trouwens, misschien was die bh wel van die eland, die stond beslist vastgenageld van schaamte... :-D Mannen, nog veel plezier die laatste dagen en alvast bedankt voor het leesplezier en de geweldige foto's! -
29 Februari 2012 - 19:31
Verbanddoos:
Heerlijk om jullie reisverslag te lezen, zeker als je een paar dagen extra "vastzit" vanwege wat mist. ga lekker zo door fijne terugreis!! -
29 Februari 2012 - 19:41
Madeleine:
Tja, weer een superleuk verhaal, foto's + teksten bij de foto's!, filmpje is ook weer mooi, jammer dat dit de laatste snojbeelden zullen zijn...
Ja Cor je hebt gelijk, volgens mij is er nog 1 (net) veertiger aan boord, de rest is allemaal ouder (toch? mannen?)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
